[[Category:Team| ]]**Juventus Football Club SpA** – najbardziej utytułowany [[Włochy|włoski]] klub piłkarski. Założony 1 listopada 1897 przez grupę uczniów, z liceum Massimo d'Azeglio. Juventus obecnie rozgrywa swoje mecze na [[Stadium:: :Stadio Olimpico di Torino]] ([[Stadium:: :Stadio delle Alpi]] jest remontowany).

Kibice we [[Located in::Italy|Włoszech]] mogą pasjonować się meczami Juventusu z lokalnym rywalem [[Played with::team:Torino| ]] i Interem Mediolan (derby z Interem nazywane są Derby d'Italia). 

W latach 1982-1985 zawodnikiem Juventusu był [[kraje:Polska|Polak]] [[Has player::Zbigniew Boniek]].

====== Historia ======
===== Początki =====
**Juventus Football Club** powstał z inicjatywy turyńskich uczniów w roku 1897. Zmiana nazwy na **Juventus FC** nastąpiła w 1899 roku, a w biało-czarnych koszulkach piłkarze zaczęli grać od 1903 roku. Rok później piłkarze rozegrali pierwszy oficjalny mecz. Przeciwnikiem było [[Played with::team:FC Torinese]]. Mecz zakończył się porażką 0:1. Już w 1905 Juventus zdobył pierwsze mistrzostwo Włoch. W walce pokonał zespoły [[Played with::team:A.C. Milan|Milanu]] i [[Played with::team:Sampdoria Genua|Sampdorii]]. Za sukcesem klubu stał biznesmen Alfredo Dick. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej aspiracje **Bianconerich** wzrosły. Bramki bronił Giacone, a w obronie pomagali mu Novo (zaliczył występy w reprezentacji kraju) i Bruno. W tym samym czasie Corrado Corradini napisał dla klubu hymn, który obowiązywał do lat sześćdziesiątych. [[Has player::Giampiero Combi]], jeden z najlepszych piłkarzy świata, zadebiutował w barwach Juventusu w roku 1923. Tego samego roku Edoardo Agnelli, syn założyciela Fiata, został mianowany nowym prezydentem klubu.
Ponieważ Juventus pozyskiwał coraz większą rzeszę kibiców, postanowiono rozgrywać mecze na obiekcie przy Marsiglia Road. Trenerem **Juve** został [[Has trainer::Jenő Károly]] z [[Węgry|Węgier]], który wraz z [[Has trainer::Hirzerem]] (również Węgier) uzupełnił zdolności [[Has player::Combiego]], [[Has player::Rosetty]], [[Has player::Muneratiego]] i [[Has player::Bigatto]]. Efektem tej współpracy był drugi tytuł mistrzowski zdobyty w sezonie 1925/26. Sezon 1929/30 to pierwszy sezon Serie A, w którym udział wzięło 18 drużyn. A już od następnego, przez pięć lat (1930/31-1934/35) Juventus wygrywał rokrocznie ligę włoską. W klubie grały takie gwiazdy jak [[Has player::Orsi]], [[Has player::Caligaris]], [[Has player::Monti]], [[Has player::Cesarini]],[[Has player::Varglien]], [[Has player::Bertolini]], [[Has player::Ferrari]] i [[Has player::Borel]], a trenerem był [[Has trainer::Carlo Carcano]], który prowadził także reprezentację Włoch.

===== Po II wojnie światowej =====
Po zdobyciu piątego z rzędu mistrzostwa Włoch w katastrofie lotniczej niedaleko Genui zginął [[Has player::Edoardo Agnelli]]. W roku 1947 prezydenturę objął Giovanni Agnelli. W tym czasie w klubie grały takie sławy jak [[Has player::Parola]] i dwójka Duńczyków - [[Has player::Hansen]] (pierwotnie miał występować w Torino) i [[Has player::Præst]]. W tym samym czasie w Juventusie grał [[Has player::Giampiero Boniperti]], który zaliczył 664 mecze dla **Juve**, w tym 444 w Serie A. W 15 sezonach zdobył dla Juventusu 177 bramek.

W latach 1950 i 1952 Juventus dołożył kolejne dwa tytuły mistrzowskie. W 1954 roku Giovanni Agnelli zrezygnował z prezydentury na rzecz swojego młodszego brata, który po odbyciu służby wojskowej w 1955 roku objął stery **Juve**.

Dzięki Omarowi Sívoriemu (jako pierwszy piłkarz Juventusu otrzymał "Złotą Piłkę") i Johnowi Charlesowi Juventus wywalczył kolejne 3 **scudetta** (1958, 1960, 1961) oraz pierwszą gwiazdkę za wywalczenie 10 tytułów mistrzowskich. Rok 1967 przyniósł kolejne **scudetto** dla Juventusu. Prezydentem był już Vittore Catelli. Umberto Agnelli zrezygnował z przewodzenia **Bianconerim** tuż przed sezonem 1961/62.

===== Wielkie czasy Juventusu =====
W 1971 roku prezydentem został Giampiero Boniperti. W następnych 15 latach (1972-86) Juventus dziewięć razy był najlepszą drużyną we Włoszech. Dołożył też sukcesy na arenie europejskiej i międzynarodowej. Trenerami w tych czasach byli [[Has trainer::Vycpálek]], [[Has trainer::Parola]] i [[Has trainer::Giovanni Trapattoni]]. Barwy **Juve** w tych latach reprezentowali tacy piłkarze jak: [[Has player::Zoff, Scirea]], [[Has player::Capello]], [[Has player::Cabrini]], [[Has player::Causio]], [[Has player::Rossi]], [[Has player::Gentile]], [[Has player::Furino]], [[Has player::Anastasi]] i [[Has player::Bettega]]. Włochów uzupełniali obcokrajowcy, m.in.: [[Has player::Zbigniew Boniek]], Francuz [[Has player::Michel Platini]] (zdobywca 2 scudetto, 2 Europejskich Pucharów, Pucharu Interkontynentalny, 3 tytułów króla strzelców, 3 Złotych Piłek) i Duńczyk [[Has player::Michael Laudrup]].

===== Tragedia na Heysel =====
{{main|Tragedia na Heysel}}
Jednym z najtragiczniejszych momentów tamtych czasów, był finał Pucharu Mistrzów w roku 1985, kiedy naprzeciwko sobie stanęły drużyny Juventusu i [[Played with::team:Liverpool F.C.|Liverpoolu]]. Kibice Liverpoolu rzucili się na kibiców Juventusu w trakcie meczu. W wyniku obrażeń i ścisku jaki zapanował wśród uciekających kibiców zginęło 39 fanów z Włoch. 

Wydarzenia te były emitowane na żywo przez wszystkie stacje telewizyjne, które wykupiły prawo do emisji tego meczu, w tym także przez Telewizję Polską. Zamieszki zaczęły się około godziny 19. Fani Liverpoolu bez problemu przedarli się przez małe ogrodzenie i zaatakowali kibiców Juventusu. Włoscy kibice zaczęli uciekać, tratując się nawzajem. Część osób została przygnieciona trzymetrową ścianą, która się zawaliła się pod naporem tłumu.

Mimo to mecz rozegrano, a Juventus – z Michelem Platinim i Zbigniewem Bońkiem w składzie – wygrał z Liverpoolem 1:0 zdobywając po raz pierwszy Puchar Europy.

===== Wielka trójca - Triada =====
Rok 1994 to początek przewodnictwa wielkiej trójcy ([[Has player::Antonio Giraudo]], [[Has player::Luciano Moggi]] i [[Has player::Roberto Bettega]]). Trenerem został nikomu nieznany [[Has trainer::Marcello Lippi]]. W pierwszym roku pracy od razu powiódł piłkarzy do pierwszego mistrzostwa Włoch od 9 lat. Do tego dołożył także dziewiąty Puchar Włoch, lecz poniósł porażkę w finale [[Liga Europa UEFA|Pucharu UEFA]].

Sezon 1995/96 to sukces w Lidze Mistrzów (spadkobiercy po Pucharze Europy). W finale drużyna Lippiego pokonała [[Played with::team:Ajax Amsterdam]] po rzutach karnych. Kolejne lata to kolejne sukcesy: Puchar Interkontynentalny w Tokio, Superpuchar Europy, a do tego kolejny sukces w krajowych rozgrywkach, czyli 24. **scudetto**.

Lippi doprowadził Juventus do kolejnych dwóch finałów Ligi Mistrzów jednak Juventus nie zdołał pokonać najpierw [[Played with::team:Borussia Dortmund|Borussii Dortmund]] (1996/97), a potem [[Played with::team:Real Madryt|Realu Madryt]] (1997/98). Lippi te niepowodzenia wynagrodził kibicom zdobywając **scudetto** numer 25. i kolejny Superpuchar Włoch.

Barwy Juve reprezentowali wtedy między innymi: [[Has player::Angelo Peruzzi|Peruzzi]], [[Has player::Ciro Ferrara|Ferrara]], [[Has player::Gianluca Pessotto|Pessotto]], [[Has player::Zinedine Zidane|Zidane]], [[Has player::Didier Deschamps|Dechamps]], [[Has player::Fabrizio Ravanelli|Ravanelli]], [[Has player::Gianluca Vialli|Vialli]], [[Has player::Christiano Vieri|Vieri]], [[Has player::Filippo Inzaghi|Inzaghi]], [[Has player::Roberto Baggio|R. Baggio]] oraz [[Has player:: :Alessandro Del Piero|Del Piero]], który stał się symbolem Juventusu na przełomie wieków. W 1999 roku Lippiego zastąpił [[Has trainer::Carlo Ancelotti]]. W 1999 roku **Bianconeri** wywalczyli awans do Pucharu UEFA wygrywając Puchar Intertoto. Rok 2001 to powrót Marcello Lippiego i dokładnie tak samo jak w roku 1994 Lippi obejmując Juventus zdobywa 26. **scudetto**. Rok później powtarza wyczyn deklasując pozostałe drużyny Serie A. Lippi dwukrotnie staje przed szansą wywalczenia dziesiątego trofeum w Pucharze Włoch, jednak najpierw silniejsza jest [[Played with::Parma F.C.|AC Parma]] (2001/02), a następnie [[Played with::Lazio Rzym]] (2003/04).

Pod koniec maja 2004 roku nowym trenerem **Juve** zostaje [[Has trainer::Fabio Capello]], który już w pierwszym sezonie zdobył z zespołem Starej Damy **scudetto**. Sezon 2004/2005 **Juve** zakończyło na ćwierćfinale Ligi Mistrzów. Do klubu przed sezonem przybyli: [[Has player::Fabio Cannavaro|Cannavaro]], [[Has player::Jonathan Zebina|Zebina]], [[Has player::Emerson (ur. 1976)|Emerson]], [[Has player::Zlatan Ibrahimovic|Ibrahimovic]].

W następnym sezonie 2005/2006 Juventus ponownie sięgnął po Mistrza Włoch, lecz w Lidze Mistrzów doszedł do ćwierćfinału ulegając Arsenalowi.

===== Afera Calciopoli =====
Pod koniec sezonu 2005/06 wyszła na jaw sprawa kontaktowania się z osobami odpowiedzialnymi za przydzielanie arbitrów na mecze ligowe przez przedstawicieli zarządów czołowych włoskich klubów - Juventusu, Milanu, Lazio oraz Fiorentiny i Interu (przy czym dwa ostatnie zespoły zostały uniewinnione) (tzw. Afera Calciopoli). Na podstawie wyroku, który zapadł 14 lipca 2006 roku, Juventus został zdegradowany do Serie B. Tym samym odebrane zostały mu również tytuły mistrzowskie wywalczone w sezonach 2004/2005 oraz 2005/2006, jak również prawo do występów w kolejnej edycji Ligi Mistrzów. Jednocześnie klub przystąpić miał do rozgrywek Serie B z ujemnym dorobkiem 30 punktów. W związku z tym z klubu odeszli [[Has player::Fabio Cannavaro|Cannavaro]], [[Has player::Lilian Thuram|Thuram]], [[Has player::Gianluca Zambrotta|Zambrotta]], [[Has player::Patrick Vieira|Vieira]], [[Has player::Zlatan Ibrahimovic|Ibrahimovic]] i [[Emerson (piłkarz)|Emerson]]. Jednak pozostanie w klubie zadeklarowały żywe legendy klubu: [[Has player:: :Alessandro Del Piero]], [[Has player::Mauro Camoranesi]], [[Has player::David Trezeguet]], [[Has player::Pavel Nedved]], i [[Has player::Gianluigi Buffon]]. 25 lipca 2006 roku sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej złagodził karę klubowi, odejmując 17 punktów w miejsce 30 na starcie kolejnego sezonu Serie B. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy złagodził karę do 9 karnych punktów.

===== Powrót do Serie A =====
19 maja 2007 roku, na trzy kolejki przed końcem rozgrywek, Juventus zapewnił sobie bezpośredni awans do Serie A. Po wyjazdowej wygranej z AC Arezzo (5-1) turyńczycy mieli 8 punktów przewagi nad drugim Genoa CFC oraz 10 nad trzecim SSC Napoli, co dało im pewne pierwsze miejsce, premiowane promocją do najwyższej klasy rozgrywkowej bez udziału w barażach. Po ostatnim gwizdku sędziego zawodnicy **Starej Damy** założyli różowe koszulki z napisem "B...astA" (litera B przekreślona; **basta** po włosku znaczy **dosyć**).

Sezon 2007/08 Juventus zakończył na trzeciej pozycji tuż za [[Played with::team:Inter Mediolan|Interem]] i [[Played with::team:AS Roma|Romą]], a przed [[Played with::team:AC Fiorentina|Fiorentiną]]. W klasyfikacji strzelców wygrało dwóch graczy Juventusu: [[Has player:: :Alessandro Del Piero]] (21 bramek) i [[Has player::David Trezeguet]] (20 bramek). Pozycja ta dała możliwość wystąpienia ponownie klubu w Lidze Mistrzów.

W sezonie 2008/09 Juventus zajął drugą pozycję i tym razem ustąpił pola jedynie [[Played with::team:Inter Mediolan|Interowi]]. Za **Starą Damą** znalazły się [[Played with::team:A.C. Milan]] i [[Played with::team:AC Fiorentina|Fiorentina]]. Najlepszym strzelcem zespołu ponownie okazał się [[Has player:: :Alessandro Del Piero]], który zdobył 12 bramek. Tuż za nim znalazł się Amauri z dorobkiem 11 goli. W Lidze Mistrzów Juventus doszedł do 1/8 finału, ulegając w nim [[Played with::team:Chelsea Londyn]].

====== Stadion delle Alpi ======
Stadio delle Alpi został wybudowany w 1990 roku na potrzeby Mistrzostw Świata w piłce nożnej, których Włosi byli gospodarzami. Po dwóch latach budowy największą trudnością okazało się nadanie nazwy dla nowej areny piłkarskiej. Propozycje nadania takich nazw jak "Meeting" czy "Agora" szybko zostały porzucone przez radę miasta. Wówczas to pomyślano o górach Alpach, u podnóży których leży Turyn. Stąd też wzięła się nazwa – **[[Stadium:: :Stadio delle Alpi]]**. Stadion ma teoretyczną pojemność 70040 miejsc, ale ze względów bezpieczeństwa zmniejszono jego pojemność najpierw do 67000, a potem do 60000 miejsc. W związku z planami przebudowy stadionu, obecnie żaden klub nie korzysta z tego obiektu. Juventus swoje mecze rozgrywa na [[Stadio Olimpico di Torino]].

====== Kibice ======
Juventus Turyn jest uznawany za trzecią, pod względem ilości kibiców, drużynę na świecie. Popularniejszymi zespołami są jedynie [[Played with::team:Real Madryt]] i [[Played with::team:Manchester United]].

We Włoszech działają różne grupy kibiców Juventusu. Do najważniejszych należą m.in. Arditi, Drughi Bianconeri, Nucleo, Viking, Tradizione czy Bravi Ragazzi.

Kibice **Juve** posiadają oficjalny sojusz z warszawskim klubem [[Played with::KP Legia Warszawa|Legia Warszawa]] (od 2005 r.) oraz holenderskim [[Den Haag]] (od 1998 r.). Wszystkie trzy drużyny darzą się sympatią, co widać między innymi po rozwieszonych na stadionach transparentach czy flagach. We Włoszech fani **Starej Damy** nawiązali dobre kontakty z kibicami [[Played with::team:Siracusa|Syrakuz]] - [[Played with::team:USD Siracusa|Siracusa Calcio]].

Największą nienawiść kibice **Starej Damy** czują natomiast do rywali z Mediolanu - [[Played with::team:A.C. Milan]] i [[Played with::team:Inter Mediolan]] (pojedynki tych drużyn nazywane są derbami Włoch) oraz do lokalnych przeciwników - [[Played with::team:AC Torino]]. Poza tymi zespołami fani Juventusu nie lubią się z kibicami: Fiorentiny, Romy, Lazio, Napoli, Livorno (za lewicowe poglądy). Jeżeli chodzi o drużyny zza granicy, kibice Juventusu są wrogo nastawieni wobec fanów angielskiego [[Played with::team:Liverpool F.C.]] (po tragedii na Heysel) oraz niemieckiej [[Played with::team:Borussia Dortmund|Borussii Dortmund]] (po przegranym finale Ligi Mistrzów w 1997 roku).

Stara Dama ma także wielu kibiców w Europie Środkowej (w tym w Polsce), ich liczbę szacuje się na około [[Number of fans:=3000000|3 miliony]].